هدف از این پژوهش مقایسه خصوصیات شخصیتی (روان نژندی، برونگرایی، باز بودن، توافق و با وجدان بودن) دانشجویان دختر بدون مادر با دانشجویان دارای مادر و مقایسه خصوصیات شخصیتی دانشجویان پسر بدون پدر با دانشجویان دارای پدر بود. حجم نمونه در این پژوهش 400 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود که به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب گردیدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، فرم کوتاه پرسشنامه شخصیت IPIP-NEO بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس چندمتغیره، با سطح معناداری (P<0.05) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین دانشجویان دختر بدون و دارای مادر و همچنین بین دانشجویان پسر بدون و دارای پدر، حداقل از لحاظ یکی از ویژگیهای شخصیتی (روان نژندی، برونگرایی، باز بودن، توافق و با وجدان بودن) تفاوت معناداری وجود دارد و میزان توافق دختران بدون مادر بیش از دختران دارای مادر بود. همچنین مشخص شد که ویژگیهای توافق و با وجدان بودن در پسران بدون پدر بیش از پسران دارای پدر بود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

ابتلا به بیماری های مزمن از جمله صرع، در دوران نوجوانی، یک بحران برای کل خانواده محسوب می شود. از بین جنبه های متاثر از این بحران در خانواده می توان به کیفیت ارتباط والد - فرزندی اشاره نمود که توجه ویژه ای را می طلبد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی آموزش روابط والد - فرزند مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر تعارض والد - نوجوان مادران دارای فرزند مصروع در شهر اصفهان بود. طرح پژوهش مطالعه حاضر، ﻧﯿﻤﻪ تجربی و از نوع ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن - پس آزمون ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل بود. جامعه پژوهش شامل مادران دارای فرزند نوجوان مصروع شهر اصفهان بود. نمونه گیری به صورت در دسترس با مراجعه به انجمن صرع اصفهان انجام پذیرفت. 24 نفر از مادران به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند و پرسش نامه ی تاکتیک های تعارض را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوورایانس چند متغیره تحلیل شد.نتایج به دست آمده نشان دادند که میزان تعارض گروه مداخله در مقایسه با گروه گواه در مرحله ی پس آزمون به طور معناداری کاهش یافته است، (p<0.05). همچنین یافته ها نشان دهنده ی افزایش معنادار نمرات استدلال (p<0.05) و کاهش معنادار نمرات پرخاشگری کلامی و فیزیکی (p<0.05) بودند. بنابر نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت آموزش روابط والد - فرزند مبتنی بر ACT می تواند میزان تعارض والد - نوجوان را کاهش دهد.

هدف: این مطالعه با هدف مقایسه امید به زندگی و اضطراب نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری قلبی مزمن با نوجوانان دارای والد مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. زمینه: داشتن والد مبتلا به بیماری مزمن می تواند با مشکلاتی از قبیل کاهش امید به زندگی و اضطراب برای فرزندان همراه باشد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقایسه ای مقطعی بود. تعداد 120 نوجوان دارای والد مبتلا به نارسایی مزمن قلبی یا دیابت به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای امید به زندگی و اضطراب، از پرسشنامه های امید به زندگی اشنایدر و اضطراب بک استفاده گردید. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 24 با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی بررسی شدند. یافته ها: میانگین نمره کل امید به زندگی در نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری قلبی مزمن، 28/70 با انحراف 5/01 و در در نوجوانان دارای والد مبتلا به دیابت نوع دو، 31/40 با انحراف معیار 4/20 بود. شصت درصد از نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری قلبی مزمن و 95 درصد از نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری دیابت نوع دو، کمترین مقدار اضطراب را نشان دادند. نتیجه گیری: سطح اضطراب نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری قلبی مزمن به طور معناداری بیشتر از نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری دیابت است و بین نمره کل امید به زندگی آنها معنادار آماری وجود دارد. با توجه به اینکه اضطراب و امید به زندگی می تواند همه جنبه های زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد، بنابراین، اجرای مداخلات آموزشی و رفتاری برای کاهش اضطراب و افزایش امید به زندگی توصیه می گردد.

انجام رفتارهای جنسی با همجنس قرن ها در اغلب جوامع بشری علامت یک انحراف و اختلال در شخصیت فرد محسوب می شد و با عناوین «لواط» و «مساحقه» در زمرة یکی از بزرگ ترین گناهان قرار می گرفت؛ اما امروزه تحت عنوان «همجنس گرایی» به سمت عادی شدن پیش می رود و حتی گاه در زمرة یکی از سرفصل های حقوق بشر مطرح می گردد. مقالة حاضر ضمن تأکید بر تفاوت های معناشناختیِ ظریفی که بین رفتار، گرایش و هویت جنسی برقرار است، می کوشد با گردآوری شواهد لازم در یک بررسی تاریخی معلوم سازد که چه تطوراتی در مواجهه با مسائل جنسی و فهم این مسائل رخ داد که فضای عمومی جوامع مدرن از گناه شمردن رفتار جنسی با همجنس، به بیماری قلمداد کردن همجنس گرایی، سپس عادی و طبیعی دانستن آن و قانونی کردن ازدواج همجنس گرایان کشیده شد؛ و این تطورات چه اندازه مستند به بحث های علمی بود. در اغلب آثار روان شناسی ای که در ایران رواج دارد، عمدتاً جریانی که همجنس گرایی را امری طبیعی معرفی می کند، بازنمایی شده است؛ اما مقالة حاضر با استناد به نقدهایی که در دو دهة اخیر بر طبیعی دانستن همجنس گرایی مطرح شده و کمتر مورد توجه قرار گرفته اند، و نیز با درنگی در باب هویت همجنس گرایانه و تحلیل پدیدة همجنس گرایی از منظر انسان شناختی، درصدد بررسی این مسئله است که آیا مواجهه با این پدیده به عنوان یک وضع طبیعی موجه تر است یا به عنوان یک اختلال و بیماری و نارسایی ای که عدم درمان آن آسیب های بیشتری در پی خواهد داشت؟

انجام پژوهش، نه تنها نشانه اعتلای کشورهاست، بلکه یکی از مهمترین عوامل توسعه در دنیای امروزی محسوب می شود. راهبری تحقیقات از ارکان اصلی نظام آموزش عالی به شمار می رود. اهمیت دادن به امر تحقیقات خود کفایی و استقلال واقعی به ارمغان می آورد در حالی که بی توجهی به آن، منجر به پرداخت هزینه گزاف خواهد شد. پژوهش حاضر در راستای بررسی دیدگاه دانشجویان در خصوص موانع انجام فعالیت های پژوهشی انجام شد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بود، جامعه آماری 2263 نفر بود که 332 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گرد-آوری، پرسشنامه دانشگاه علوم پزشکی اراک بود، که شامل 29 سوال برای دانشجویان دارای سابقه فعالیت پژوهشی و 18 سوال برای دانشجویان بدون سابقه پژوهشی است که با آلفای کرنباخ 84% و دانشجویان غیر محقق با آلفای کرنباخ 89% تایید شد. آزمون های توصیفی نظیر: فراوانی، انحراف معیار، میانگین و استنباطی نظیر من ویتنی و تی-تست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که از دیدگاه دانشجویان، بین دو گروه در خصوص انجام فعالیت های پژوهشی در دو حیطه عمومی و فردی تفاوت معناداری وجود نداشت (0.001>p). ولی در حیطه سازمانی تنها در پاسخ به پرسش عدم وجود هسته تحقیقاتی در بین دو گروه اختلاف معنادار وجود داشت. بیشترین موانع از نظر دانشجویان دارای سابقه پژوهش در حیطه سازمانی ضعف در دستیابی به اینترنت و بانک های الکترونیکی و در حیطه فردی، فشردگی واحدهای درسی و از دیدگاه دانشجویان بدون سابقه پژوهش در حیطه سازمانی ضعف در سیستم تشویقی و در حیطه فردی، فشردگی واحد درسی ذکر شد ولی به تفکیک جنس، مقطع و مدرک تحصیلی رابطه معناداری دیده نشد. بنابراین با توجه به اهمیت پژوهش و نتایج، اولویت بندی موانع تحقیق جهت حل آن ضروری به نظر می رسد.

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تجربه خشونت در دوران کودکی، بر سلامت روان در دوران بزرگسالی انجام شد. در این مطالعه که در میان 101 نفر از دانشجویان کارشناسی و پزشکی دانشگاه تهران، شامل 40 دختر و 61 پسر انجام شد، سلامت روان آزمودنی ها به وسیله پرسشنامه سلامت  عمومی گلدبرگ (GHQ-28) و تجربه خشونت با استفاده از پرسشنامه خشونت خانوادگی سنجیده شد. سپس داده های پژوهش از طریق روش مقایسه میانگین ها، آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA)، با استفاده از نرم افزار SPSS، تجزیه و تحلیل شد. تجربه خشونت در دوران کودکی میزان اضطراب، افسردگی و اختلال در عملکرد اجتماعی آزمودنی ها را افزایش و سلامت روان آزمودنی ها را کاهش می دهد. همچنین بین نوع خشونت تجربه شده، به لحاظ روانی یا جسمانی بودن، با میزان اضطراب، افسردگی، اختلال در عملکرد اجتماعی و سلامت روان رابطه وجود داشت. همچنین بین تجربه خشونت و نوع آن با نشانه های جسمانی رابطه ای مشاهده نشد. به جز نتایج به دست آمده درباره نشانه های جسمانی سایر یافته های پژوهش با یافته های حاصل از مطالعات انجام شده در سایر فرهنگ ها همخوانی داشت.